Ziemniaki cz. 2

Odmiany średnio-późne dla lżejszych gruntów. Prof. Maercker. Nowa odmiana fabryczna i stołowa, zajmująca obecnie pierwszorzędne stanowisko, plenna i mączysta. Dojrzewa w drugiej połowie Września. Kłęby okrągławe, przypłaszczone; miąższ i łupina białe. Sutlon’s Magnum Bonum, jako stołowe są bardzo cenione, dzięki swemu delikatnemu smakowi, kłęby są podłużne, średniej wielkości, miąższ biały, łupina jasnożółta; plenność średnia. Snowflake także bardzo dobre stołowe, podobne do poprzednich, lecz nieco mniej plenne. Juwel, kłęby mają okrągłe, duże, miąższ i łupinę białą, są plenne i mączyste. Alkohol, dobre fabryczne, kłęby mają niezbyt wielkie, o miąższu i łupinie białej. Cud świata (Wonder of the World), kłęby okrągławo-podługowate, o miąższu białym i łupinie czerwonej, wyrastają do olbrzymich rozmiarów, są niezłą odmianą stołową. Imperatory Richtera należą do najplenniejszych odmian stołowych i fabrycznych, kłęby ich duże, kanciaste, okrągłe i wydłużone, o miąższu i łupinie białej; niemałą ich wadą jest, że źle się przechowują przez zimę. Dabery, znane od dawna jako doskonałe ziemniaki fabryczne i dobre stołowe, dobrze się przechowujące, straciły w ostatnich czasach na znaczeniu, gdyż plenność ich bardzo się zmniejszyła. To samo można powiedzieć o saskich cebulkach z białym i saskich cebulkach z żóltym mięsem. Zdaniem moim, owych dawnych odmian nie należy bezwzględnie zarzucać, lecz starać się trzeba przez zmianę nasienia i staranny dobór kłębów doprowadzić do pierwotnych przymiotów.

Odmiany późne. Cezar, plennością dorównywają Imperatorom, lecz z powodu małej mączystości tylko za pierwszorzędne ziemniaki pastewne uważane być mogą, szczególniej odpowiednie na grunta lżejsze; kłęby okrągłe, białe. Blaue Riesen dają wielkie plony, kłęby wielkie, podłużne, ciemno-niebieskie, miąższ biały, mało mączyste, odpowiednie jako pastewne. Athene, jako wybitne stołowe i fabryczne, coraz więcej wchodzą w uprawę, wyróżniają się kłębami okrągłymi, białymi, często u wierzchołka z plamką niebieskawą. Achilles, okazały się dla gruntów gliniastych plenną, mączystą odmianą fabryczną; kłęby okrągłe, dosyć duże, gładkie, białe. Deutscher Reichskanzler, z pomiędzy nowszych odmian wyróżniają się najwyższą mączystością, przy małej jednakże plenności. Kłęby podobne do Daberów, okrągłe, mocno chropowate, miąższ biały, łupina czerwona. Champion, szkockiego pochodzenia, dawniej uważane za jedne z najlepszych fabrycznych i stołowych, udają się na wszystkich rodzajach gruntów, miały dobrze znosić nadmiar wilgoci. Kłęby okrągłe i podługowate, białe, łupina jasno-żółta. Seed odznaczają się odpornością na chorobę, udają się zarówno na lekkich, jak na ciężkich ziemiach i uważane były za jedną z dobrych fabrycznych i stołowych odmian.

Do tej małej liczby wymienionych powyżej odmian, dodać by można cały szereg nowych, nieustannie powstających, odznaczających się cennymi własnościami.

Hodowcy niemieccy, a zwłaszcza Richter w Zwickau, Paulsen w Nassengrund, Cimbal w Frömsdorf i inni wytworzyli mnóstwo odmian. Z polskich hodowców wybitne stanowisko zajął Dolkowski w Nowej Wsi (Galicya), gdyż wyhodował kilka dobrych odmian jak: Gracja, Dołęga, Korczak, Bończa, Zawisza itp.

Że wobec tego, położenie praktycznego rolnika jest wielce trudnym i że jako drogę, wiodącą do wyboru odmiany ziemniaków, odpowiedniej dla danej miejscowości, jedynie przedsiębranie doświadczeń na własną rękę wskazać mu można, temu chyba nikt przeczyć nie będzie.