Główne odmiany zbóż cz. 18
Z pomiędzy odmian o ziarnie nagim wyróżnić należy jęczmień himalajski, którego ziarno duże, brunatne, podobne z wejrzenia do żyta, nadaje się wybornie do wyrobu kaszy, oraz mąki, która zmieszana z mąką pszenną lub żytnią, daje smaczny chleb.
Wymaga gruntu żyźniejszego i uprawy staranniejszej, co w połączeniu z łatwym wykruszaniem się ziarna i nagabywaniem przez ptactwo, nie przemawia za jego uprawą. Jedyną odmianą bezostną jest jęczmień trójdzielny; na jego nagim ziarnie zamiast ości sterczą 4rzy widełkowate zęby, nie ma szczególnych zalet
3) Jęczmień dwurzędowy. U gatunku tego tylko kłoski środkowe są rodzajne, boczne zaś są płonne, co jest powodem wytworzenia się kłosa o dwóch mniej więcej foremnych rzędach.
Wydaje ziarna wielkie, ciężkie, cienką plewą okryte. Na gruntach odpowiednich przewyższa plennością swą i dorodnością wszystkie inne gatunki. Rozróżniamy następujące odmiany:
A) Jęczmień dwurzędowy zwieszony, o kłosie długim, wąskim, w czasie dojrzewania obwisłym, ziarnie grubym, pięknem, mączystym.
Obejmuje odmiany, uchodzące obecnie za najlepsze browarniane, jako to: Chevalier, wyhodowany w Anglii przez Chevalier’a, z jednego ziarna, znalezionego wśród łanu i odznaczającego się cennymi przymiotami.