Choroby chmielu
Podpora chmielu
Chmiel jak i każda roślina uprawna podlega wielu chorobom, gospodarcze jednak znaczenie dla producenta posiadają dwie choroby: jedna powodowana przez mączniaka rzekomego, druga mniejszego znaczenia przez mączniaka właściwego.
Mączniak rzekomy chmielu
Na początku lata rośliny opanowane przez mączniaka rzekomego posiadają liście z plamami na górnej powierzchni. Plamki układają się przede wszystkim wzdłuż środkowej żyłki, są drobne, kanciaste, niekiedy okrągłe, koloru brunatnego. Na przedniej stronie liścia chorego pod plamkami widzimy nalot puszysty fioletowo-szary, niekiedy czarny. Nalot ten utworzony jest z grzyba i zarodników. W latach wilgotnych i ciepłych choroba szybko się szerzy i opanowuje całe blaszki liściowe.
Występuje też choroba na szyszkach powodując ich brunatnienie i zamieranie, jak również występuje choroba i na pędach wywołując nienależyte rozwijanie się blaszek liściowych i zawijanie się ich ku dołowi. Jest to bardzo groźna choroba chmielu.
Środki zaradcze:
- na jesieni staranne usuwanie pędów, liści i szyszek, na których przypuszczalnie występuje choroba i spalanie ich,
- niszczenie (spalanie) chmielu dzikiego, który często jest źródłem zarazy,
- w okresie wegetacji obcinanie i niszczenie części roślin porażonych przez chorobę,
- nie dopuszczanie, aby pędy chmielu leżały na ziemi, były bez podpór; na wilgotnej glebie chmiel łatwo podlega chorobie,
- gdy pędy dosięgną 80 – 100 cm wysokości i trzymają się podpór, należy zraszać chmiel 0,75% cieczy bordoskiej, później zaś co jakieś 2 – 4 tygodnie 1% cieczą bordoską,
- należy zakładać chmielniki na gruntach odpowiednich, a więc przede wszystkim nie za wilgotnych, przy nawożeniu unikać nadmiaru nawozów azotowych.
Mącznik właściwy chmielu
We wczesnych już okresach wegetacji można zauważyć na liściach chmielu drobne plamki koloru białego, z czasem zlewające się i pokrywające całą blaszkę liściową. Plamki te składają się ze strzępek grzybni i zarodników, pod jesień plamki przybierają ciemniejszy odcień.
Środki zaradcze:
- na jesieni niszczyć (spalać) wszystkie rośliny opanowane przez chorobę,
- niszczyć chmiel dziko rosnący,
- przy pojawieniu pierwszej plamki mączniaka rozpocząć zraszanie chmielu cieczą siarkowo- wapienną (ciecz kalifornijska).