Burak cz. 14

Wcześnie na wiosnę wysadza się nasienniki w starannie uprawioną rolę, która ma być głęboka, nie świeżo nawieziona, lecz w dawnej sile nawozowej. Dodatek nawozów sztucznych, jak superfosfatu, saletry pod wysadki bardzo się opłaca.

Pole wysadkowe trzeba wybrać w jak największym oddaleniu od pól, obsianych innymi gatunkami nasion buraczanych, chcąc uniknąć skrzyżowania kwiatów. Uprawiając 2 gatunki, należy oddzielić je od siebie przynajmniej na odległość 1 wiorsty.

Zwykle sadzenie wysadków odbywa się w ten sposób, że sadzimy je na przecięciu linii, wyznaczonych odpowiednim znacznikiem wzdłuż i w poprzek pola, czyli sadzimy je w kwadrat na 2 do 3 stóp. Buraki wysadza się za pomocą łopaty lub kołka drewnianego tak głęboko, jak rosły przedtem w ziemi; korzenie należy dobrze obcisnąć ziemią. Później usuwa się chwasty i skorupę przez kilkakrotne motykowanie.

Chcąc powiększyć plon z wysadków, można podzielić buraki na kilka części i każdą odrębnie posadzić. Dowiedziono także, że obcinanie pędów bocznych wpływa nader korzystnie na wykształcenie silnych łodyg nasiennych, że przycinanie czubków łodyg przed zakwitnięciem daje nasienie dorodniejsze i równiejsze o większych kłębkach. Przy większej odległości pomiędzy wysadkami, na ziemiach silniejszych, obejść się można bez palikowania łodyg nasiennych, co jest żmudne.