Główne odmiany zbóż cz. 3
Gatunki ościste, a szczególniej omszone, o wiele łatwiej nasiąkają wilgocią i dłużej ją zatrzymują, a tern samem większe przedstawiają niebezpieczeństwo, ze względu na porośnięcie, aniżeli gatunki bezostne i nagie.
Ziarno pszenicy bywa białawe, żółtawe, czerwonawe, brunatne, z różnymi odcieniami.
Pszenica o ziarnie nagim, tj. wypadającym z plew po omłóceniu, obejmuje cztery poniżej wyszczególnione gatunki, rozpadające się w rozliczne odmiany.
W wyliczeniu tych ostatnich ograniczamy się na wymienieniu kilku najważniejszych, które wyrobiły sobie u nas prawo bytu, albo też w pewnych warunkach na nie zasługują.
1-szy gatunek. Pszenica zwyczajna wyróżnia się kłosem wydłużonym, czworograniastym, z dwóch stron nieco spłaszczonym, z kłoskami trój nasiennymi, na przemian z obydwóch stron szypułki wyrastającymi i niezbyt gęsto osadzonymi.
Źdźbło wewnątrz puste, dosyć długie.
Ziarno tego gatunku jest więcej okrągłe, aniżeli podługowate, białe lub czerwone.
Odmiany bezostne zimowe, biało lub żółtawo ziarniste, zaliczają się do najdorodniejszych, są plenne, dają piękne ziarno, wymagają jednakże klimatu umiarkowanego i żyźniejszej ziemi.