Burak cz. 3

Z pomiędzy odmian o korzeniach długich wyróżniają się:

1) Buraki czerwone Mamuty, najdłuższe ze znanych, walcowate, ku końcowi niewiele zwężające się. Wydają najobfitsze zbiory na gruntach nadrzecznych, próchniczno-gliniastych, z głęboką warstwą rodzajną.

2) Buraki olbrzymie pałkowe, nad ziemię wyrastające, żółte lub czerwone, udają się dobrze na zwięźlejszym gruncie.

3) Buraki olbrzymie Pohla, o korzeniach podłużnych, kształtu nieregularnego, są najstosowniejsze na ziemie lżejsze, ale żyzne.

Z pomiędzy odmian o korzeniach okrągłych zasługują na uwagę:

1) Buraki Leutewiekie, żółte lub czerwone, zbiór dają ogromny, wymagają jednakże dobrego gruntu; najodpowiedniejsze ze wszystkich odmian do flancowania.

2) Buraki Oberndorfskie, żółte i czerwone, należą do najplenniejszych i najwięcej u nas rozpowszechnionych.

W nowszym czasie jednają sobie coraz więcej zwolenników: Buraki Echendorfskie i Tannenkrugi, czerwone, żółte i białe, o korzeniach walcowatych, w środkowej części nieco wklęśniętych, prawie całkiem nad ziemią rosnących (tylko koniec korzenia siedzi w ziemi).