Główne odmiany zbóż cz. 19

Z jęczmienia tego, uprawianego w różnych warunkach gleby i klimatu, uszlachetnianego przez różnych hodowców, wytworzono wielką ilość pododmian, odznaczających się wysokimi zaletami, jako jęczmień browarny.

Należą do tego działu: Hallet’a Chevalier, Annat (wyhodowany w Szkocji), Oregon (pochodzenia amerykańskiego), Probstejski (z Holsztynu), Heine’go Chevalier, jęczmień Saalski (w okolicy Halli nad Saalą wyprodukowany), jęczmień Lerchenberg (wyhodowany w Danji), Golden Melon (pochodzenia angielskiego).

Jedną z lepszych odmian jest jęczmień Słowacki, hodowany na Węgrzech i jęczmień Hanna, pochodzący z okolicy tej nazwy w Morawii, uszlachetniany i uprawiany w czystości przez E. Proskowetz’a w Kwassitz.

Z naszych krajowych odmian dwurzędowych zasługuje na szczególną uwagę jęczmień Nadwiślański, siewany na nizinach nadwiślańskich i przez piwowrarów wysoko ceniony.

B) Jęczmień dwurzędowy prosty. Kłos ma spłaszczony, więcej zwarty, krótszy, w górę sterczący, o ościach nieco krótszych, od kłosa odgiętych. Wydaje słomę grubą, nie wrylega łatwo; ziarno mniej bywa cenione przez piwowarów.

Tutaj zaliczają się: jęczmień Imperial, którego hodowlą zajmował się Knauer w Groebers, jęczmień Gold Thorp (pochodzenia duńskiego), Webb’a bezostny (z ośćmi odpadającymi po dojrzeniu) itd.