Choroby kłębów i naci

Zaraza ziemniaczana

Choroba ta opanowuje liście i kłęby ziemniaczane. Liście opanowane przez zarazę brunatnieją i cała nać przedwcześnie zamiera, co ujemnie wpływa na rozrastanie się kłębów. Kłęby opanowane przez zarazę z początku wykazują szarawe wklęśnięcia skórki, a w dalszym ciągu gnicie mięsiwa.

Szczególniej silnie gnicie to występuje w okresie zimy w kopcach czy piwnicach. Zaraza szerzy się za pomocą porażonych kłębów sadzeniaków i za pomocą zarodników, które rozwijają się na liściach ziemniaków w okresie wegetacji.

Środki zaradcze:

  1. Sadzenie kłębów bezwzględnie zdrowych.
  2. Przebieranie ziemniaków na jesieni i kopcowanie ziemniaków niewzbudzających podejrzenia choroby.
  3. Na kilka dni przed kopcowaniem usuwanie z pola naci porażonej przez zarazę. Często bardzo kłęby ziemniaczane zostają zarażane od naci w czasie kopania.

Zaznaczyć trzeba, że nie wszystkie odmiany ziemniaków w jednakowym stopniu podlegają zarazie  ziemniaczanej. Zakłady doświadczalne rolnicze wskazują, które odmiany ziemniaków są w danej miejscowości odporne na występowanie zarazy ziemniaczanej.

Bakterioza pierścieniowa

Choroba polega na opanowaniu przez bakterie pasożytnicze naczyń w naci i kłębie, po których krążą odżywcze materiały. Objawia się choroba w ciągu lata, nać roślin chorych nie rozwija się, staje się szklista, liście drobnieją, nienormalnie się skręcają, częściowo żółkną. Po przełamaniu łodygi widzimy pierścień naczyń ciemnego koloru, sączy się z nich brudno żółtawa ciecz. Na przekroju chorych ziemniaków widzimy czarny pierścień naczyń opanowanych przez bakterie, szczególnie wyraźnie występuje zabarwienie u nasady kłęba. Przy silnym występowaniu choroby, wnętrze kłęba brunatnieje.

Z pola, gdzie choroba silnie występowała, nie należy brać sadzeniaków.

Aby przekonać się czy sadzeniaki są zdrowe, należy kilkanaście kłębów przekrajać.

Rolnik, zaraz po wykopaniu ziemniaków winien się przekonać, czy choroba występowała w silnym stopniu i jeżeli tak, to tych ziemniaków nie należy pozostawiać do sadzenia, a przeciwnie należy możliwie prędko je zużyć.

Czarna nóżka

Choroba występuje w ciągu lata na łodygach. Z początku objawia się w postaci żółknięcia liści, później kompletnego zamierania rośliny. Podstawa łodygi jest ciemno zabarwiona, łodyga z łatwością daje się wyrwać z ziemi. Plon ziemniaków z pod chorego krzaka jest zwykle bardzo mały, ziemniaki z pod chorych krzewów źle się przechowują. Choroba powodowana jest przez bakterie pasożytnicze, szczególnie silnie występuje na gruntach podmokłych.

Środki zaradcze:

Z upraw, w których choroba występowała nie należy brać ziemniaków sadzeniaków. Na polach, gdzie choroba występuje, należy szczególniej unikać zbyt silnego nawożenia azotowego.