Burak cz. 5

Odmian jest bardzo wiele, a ilość ich mnoży się z każdym rokiem; przytaczamy tu tylko odmiany ważniejsze. Burak biały sląski, ma kształt gruszkowaty, o liściu cienkim, jasnozielonym, o brzegach lekko sfałdowanych; głowa niewiele nad ziemię wystaje, miąższ biały. Jest on dosyć wymagający co do ziemi, ale wytrzymalszy na zmiany atmosferyczne od dwóch następnych. Burak Imperial, korzeń wrzecionowaty, wysmukły, liście obfite, dawniej fałdowane, dzisiaj więcej gładkie, z ogonkami różowymi. Miąższ był dawniej biały, dzisiaj jest nieco różowy. Odmiana ta w nowszym czasie została ulepszoną przez Knauera i jest znaną w handlu pod nazwą „ Ulepszone Imperial”. Ten sam hodowca wytworzył buraki „Elektordlu. Buraki Kwedlinburgshie, kształtu stożkowatego, ulistnienie jest nieco słabsze, niż u buraka szlązkiego, liście mają brzegi i żeberka czerwonawe. Wyrasta nieco nad ziemię, daje mniejsze plony, lecz jest mniej wybredny co do gruntu i dojrzewa o dwa tygodnie wcześniej.

Wszystkie inne niemieckie hodowle buraków z tych trzech odmian czerpały swój materiał i albo go uszlachetniały przez selekcję wysadków, albo tworzyły nowe odmiany, krzyżując je między sobą lub z odmianami francuskimi.