Główne odmiany zbóż cz. 13

7-my gatunek: Pszenica jednoziarnowa. Podobna z układu kłosa do poprzedniej, ma kłoski jednoziarnowe, ościste, nader ściśle po nad sobą umieszczone. Sieją ją w górzystych okolicach Turyngii, wyłącznie na obrok dla koni. Ma małą wartość gospodarczą.

Przy życie rozróżniamy jeden tylko gatunek: Secalecereale L., rozpadający się na dwie odmiany tj. żyto zwyczajne (ozime i jare) i żyto krzycę (ozimą i jarą).

Żyto zwyczajne ozime jest odmianą, bardzo u nas rozpowszechnioną. Znosi surowszy klimat, nadaje się zarówno do położenia górzystego, jak i nizinnego, udaje się nawet i na uboższych gruntach.

Cechuje się mocną obsadą ziarna, skutkiem czego, przy opóźnionym zbiorze, strata w wykruszonym nasieniu bywa stosunkowo małą.

Ziarno tej odmiany jest długie, cienkie, lecz posiada delikatną łuskę i daje piękną mąkę.

Odmiana żyta zwyczajnego, znana pod nazwą piaskowego itp., udaje się na gruncie lekkim, piaszczystym i należy do plennych; żyto to sieją powszechnie nasi włościanie.

Żyto krzyca ozima wymaga łagodniejszego, wilgotniejszego klimatu, oraz ziemi lepszej, gdyż w przeciwnym razie przeobraża się w żyto zwyczajne.