Marchew cz. 2

Z odmian czerwonych można zalecić do uprawy polowej jedynie tylko Marchew czerwoną Altringham, pochodzącą z Anglii; korzeń jej jest czerwony, wydłużony, nać szczupła, rozścielająca się na ziemi; sprzęt daje mniej obfity, lecz jest smaczna, słodka, z tego powodu, może być uprawianą w okolicach podmiejskich, na sprzedaż i na pokarm dla ludzi.

Praktyka stwierdziła, że na gruntach z głęboką warstwą rodzajną najkorzystniej jest uprawiać marchew białą lub żółtą olbrzymią z zieloną główką, gdyż dają największe, najpewniejsze plony. Na gruntach, posiadających płytszą warstwę rodzajną, odpowiedniejszymi są: marchew biała Wogezka lub żółta Saalfeldzka.

Marchew jest rośliną dwuletnią i nasienie wydaje dopiero w drugim roku swej wegetacji. Ważną jest rzeczą dla gospodarza mieć dobre, własne nasienie, z pewnej, znanej odmiany. Nasienie, zakupywane w składach podrzędnych, zawodzi często i wschodzi źle.

Na nasienniki wybiera się przy sprzęcie w jesieni, korzenie typowe, nie największe, lecz średniej wielkości, proste, gładkie, bez bocznych odnóg i wyrostów, o miąszu twardym, zbitym, lecz nie drzewiastym. Osobniki pokaleczone, nadgniłe, lub z sercem podwójnym odrzucają się. Wybranym obcina się nać na 2L cala od głowy.