Zboża Archive

Jęczmień (Hordeum vulgare L.), zajmuje bezspornie pomiędzy zbożami jarymi najwybitniejsze miejsce. Ziarno jego nie tylko dostarcza paszy i cennego materiału do wyrobu różnych gatunków kaszy, ale nadto obszerne ma zastosowanie w przemyśle piwowarskim i gorzelniczym, skutkiem czego zawsze jest chętnie nabywane, a produkcja jego w wielu razach może stanowić ważne źródło dochodu

Trzeba przeznaczać pod nie ziemie wynawożone lub posiadające dostateczny zasób naturalnej żyzności. Zwracamy uwagę, że przy wczesnym siewie i odpowiedniej uprawie można z każdej krzycy dochować się żyta świętojańskiego. Z nowszych odmian wiele rozgłosu miały żyta: Szlansztedzkie i Petkuskie. Zyto Szlansztedzkie ma istotnie wygląd imponujący, słomę i kłosy olbrzymie; próby, przeprowadzone z

Wymaga wcześniejszego siewu, krzewi się silniej, aniżeli zwyczajne. Zaznaczyć należy, że i żyto zwyczajne, umieszczone w dobrych warunkach, przybiera własność lepszego krzewienia się. Krzyca wydaje grubszą, sztywniejszą słomę, dłuższe, grubsze kłosy i większe ziarno. Zbiór powinien być przedsiębrany przed zupełnym dojrzeniem, gdyż ziarno łatwo wypada z plew. Wymieniamy tu niektóre z kilkudziesięciu

7-my gatunek: Pszenica jednoziarnowa. Podobna z układu kłosa do poprzedniej, ma kłoski jednoziarnowe, ościste, nader ściśle po nad sobą umieszczone. Sieją ją w górzystych okolicach Turyngii, wyłącznie na obrok dla koni. Ma małą wartość gospodarczą. Przy życie rozróżniamy jeden tylko gatunek: Secalecereale L., rozpadający się na dwie odmiany tj. żyto zwyczajne (ozime

Charakterystyczną cechą są niezwykle długie, cienkie plewki i ziarno, zupełnie podobne do żyta olbrzymiego, z tego powodu, bywa niekiedy zachwalaną pod nazwą żyta  „Astrachańskiego“, „Jerozolimskiego“ itd. Uprawiają ją gdzieniegdzie jako zboże jare w Egipcie, Hiszpanii i w południowej Syberii. Ze stanowiska gospodarczego nie ma dla nas żadnego znaczenia. Do pszenic, o ziarnie,

3-ci gatunek: Pszenica twarda (Triticum durum Desf). Kłosy ścieśnione, krótkie lub długie, nieco owalne, odznaczają się liczniejszymi, dwa razy od kłosa dłuższymi, sztywnymi ośćmi, podobnymi do jęczmiennych. Źdźbła zwykle wewnątrz rdzeniem wypełnione, zdarzają się jednak odmiany ze źdźbłami pustymi. Ziarno nadzwyczaj twarde, szkliste, o odłamie rogowym, ze znaczną zawartością glutenu; wyróżnia się

2-gi gatunek: Pszenica angielska (Triticum turgidum L.) ma źdźbła tęgie, długie, zwykle wewnątrz, w górnej części, rdzeniem wypełnione. Kłosy grubsze, więcej ścieśnione, aniżeli u zwyczajnej, czworograniaste, ościste. Ziarno bywa duże, pełne, silnie obsadzone w plewie, koloru białego lub czerwonawego, gruboskórne. Z pomiędzy odmian tego gatunku wymieniamy: pszenicę Taganrogską, o kłosie białym, ziarnie

Banatka, biało kłosista i czerwonokłosista, o ziarnie czerwonawym, szklistym, uprawiana powszechnie na Węgrzech, wprowadzona do Rosji przez prof. Stebut’a. Rodzi się wybornie w guberniach południowo-zachodnich, gdzie zajmuje obszerne przestrzenie. Dojrzewa o 7 do 8 dni wcześniej od innych pszenic. Wadą jej jest skłonność do wylęgania, z tego powodu, zaleca się ją siać

Po wykłoszeniu, przedstawia okazały widok, gdyż ma kłosy niezbyt długie, lecz nadzwyczaj grube, zbite, czworograniaste, u góry pałkowato zakończone, białawe, z szarawym odcieniem. Dojrzewa u nas bardzo późno, a ze względu na wielką wrażliwość na mrozy, stanowczo jej u nas polecać nie można. Podobną do poprzedniej jest pszenica Grenadycrslsa, wyhodowana w Svalöf;

Kłos ma czerwony, bardzo podobny do Sandomierki, lecz grubszy i dłuższy, ziarno drobne, lecz jednolite, ciężkie, na pół szkliste. Dojrzewa o 1 lub 2 wcześniej, jak Sandomierka, uszlachetniona przez szkółkową uprawę w Sobieszynie, dawała dobre plony; zasługuje na rozpowszechnienie w tych zwłaszcza okolicach, gdzie zależy nam na wcześniejszym dojrzeniu ziarna. Trump pochodzenia